ماده795

هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک می‌کند، تملیک‌ کننده واهب، طرف دیگر را متهب، مالی را که مورد هبه است عین موهوبه می‌گویند.

ماده796

واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.

ماده797

واهب باید مالک مالی باشد که هبه می‌کند.

ماده798

هبه واقع نمی‌شود مگر با قبول و قبض متهب اعم از اینکه مباشر قبض خود متهب باشد یا وکیل او و قبض بدون اذن واهب اثری ‌ندارد.

ماده799

در هبه به صغیر یا مجنون یا سفیه، قبض ولی معتبر است.

ماده800

در صورتی که عین موهوبه در ید متهب باشد محتاج به قبض نیست.

ماده801

هبه ممکن است معوض باشد و بنابراین واهب می‌تواند شرط کند که متهب مالی را به او هبه کند یا عمل مشروعی را مجاناً بجا آورد.

ماده802

اگر قبل از قبض واهب یا متهب فوت کند هبه باطل میشود.

ماده803

بعد از قبض نیز واهب می‌تواند با بقاء عین موهوبه از هبه رجوع کند، مگر در موارد ذیل: 1- در صورتی که متهب پدر یا مادر و یا اولاد واهب باشد. 2- در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد. 3- در صورتی که عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده یا متعلق حق غیر واقع شود خواه قهرا مثل اینکه متهب به واسطه فلس محجور شود خواه اختیارا مثل اینکه عین موهوبه به رهن داده شود. 4- در صورتی که در عین موهوبه تغییری حاصل شود.

ماده804

در صورت رجوع واهب نمائات عین موهوبه اگر متصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال متهب خواهد بود.

ماده805

بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست.

ماده806

هر گاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.

ماده807

اگر کسی مالی را به عنوان صدقه به دیگری بدهد حق رجوع ندارد.